نقش واترمارکینگ دیجیتال (نشانه گذاری دیجیتال) در دولت الکترونیک و تجارت الکترونیک

برنامه های کاربردی دولت الکترونیک و تجارت الکترونیک نیازمند حفاظت برای جلوگیری از سوء استفاده از مواردی که آن ها برای مصرف عمومی قرار داده اند، هستند. با این حال فقط تعداد کمی از توسعه دهندگان برنامه های کاربردی تجارت الکترونیک،عمدتا به دلیل اینکه با فناوری آشنا نیستند، تکنیک های کارآمد را برای حفاظت از محتویات دیجیتال در برنامه های کاربردیشان به کار می برند. هدف این مقاله توسعه ی یک طرح بوده که بتواند کار توسعه دهندگان برنامه های کاربردی تجارت الکترونیک را در انتخاب تکنیک های مناسب  نشانه گذاری دیجیتال برای برنامه های کاربردیشان در یک راه کارآمد، راحت کند. در این مقاله ، سیستم نشانه گذاری DWM ، برای توصیف ویژگی های یک نشانه ی دیجیتال برای انواع داده های رسانه ای خاص تجارت الکترونیک و دولت الکترونیک پیشنهاد شده است. 


 

تکنیک های واترمارکینگ (نشانه گذاری) برای چهار نوع از داده های رسانه ای، شامل : ویدئو، تصویر، صوت و متن به عنوان DWvideo ، DWimage ، DWaudio و DWtext به ترتیب در تکنیک های DWM تفسیر می شوند. در این مقاله ، بر روی نقش مهم DW در دولت الکترونیک و برنامه های کاربردی دولت الکترونیک تمرکز شده است.

چهار پارامتر در طبقه بندی نشانه های دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند:

1.     شکننده (Fragile) : نشا نه های شکننده به راحتی توسط هر شکل از روش های پردازش، خراب می شوند. یک برنامه ی کاربردی که فقط برای نشان دادن تغییرات محتوا استفاده می شود،فقط نیازمند یک نشانه ی شکننده است.

2.     محسوس (Perceptible) : نشانه گذاری محسوس داده را طوری تعبیه می کند که قابل شنیدن و قابل دیدن باشد. دو معیار مهم برای نشانه گذاری محسوس خوب وجود دارد :

·         برای یک فرد غیر مجاز حذف آن سخت باشد.

·         در برابر تحریف مقاوم باشد.

     چون قرار دادن یک آرم یا الگو در داخل یک داده آسان است، ما باید از اینکه نشانه گذاری محسوس واقعا توسط خود فرد مدعی تعبیه شده باشد، اطمینان حاصل کنیم.

3.     نا محسوس (Imperceptible) : نشانه گذاری نامحسوس داده را طوری تعبیه می کند که فقط توسط یک کامپیوتر قابل دیدن و قابل شنیدن باشد .

4.     مستحکم یا قوی (Robust) : نشانه گذاری مستحکم در برابر روش های پردازش و فیلتر کردن، مقاوم است و برای اثبات مالکیت هم به کار می رود.

 نتایج نشان می دهد که Watermark (نشانه) برای داده های ویدئو و صوت باید به صورت غیر قابل مشاهده و قوی باشد، نشانه ها برای داده های متن باید غیرقابل مشاهده و شکننده باشند، در حالی که برای تصویر باید هم قابل مشاهده و هم شکننده باشد، و برای دولت الکترونیک و برنامه های کاربردی تجارت الکترونیک، باید غیرقابل مشاهده و قوی باشند. نشانه برای محافظت از مالکیت معنوی در دولت الکترونیک و برنامه های کاربردی تجارت الکترونیک استفاده می شود. نشانه، کار دولت الکترونیک و توسعه دهندگان برنامه های کاربردی تجارت الکترونیک را برای انتخاب تکنیک های مناسب DW برای توسعه دادن خودشان،آسان می کند.

توسعه دهندگان که مایل به استفاده از نشانه گذاری دیجیتال هستند، می توانند به راحتی تکنیک های مناسب و سیستم های تجاری ای را که بهترین و مناسب ترین برای برنامه های کاربردی  دولت الکترونیک و تجارت الکترونیک است، شناسایی کنند. نشانه ی دیجیتال (DWM) برای داده ی رسانه ای خاص معرفی شده است. برای مثال، یک نشانه برای داده ی تصویر می تواند غیر قابل مشاهده و شکننده باشد، در حالی که یک نشانه برای داده ی صوتی می تواند غیر قابل شنیدن و مستحکم باشد. نشانه های مختلف در برنامه های کاربردی مختلف،با توجه به تفاوت های آن ها در محتویات دیجیتال و داده ی رسانه ای که در برنامه های کاربردی به کار می روند، استفاده می شوند.الگوی (DWM) طراحی کلی نشانه ی داده ی رسانه ای یک ساختار کامل است که تمام نشانه های ممکن را که ممکن است در برنامه های کابردی تجارت الکترونیک و دولت الکترونیک پیدا شوند را ، بدون در نظر گرفتن نوع داده ی رسانه ای در محتویات دیجیتال، پوشش میدهد. ویژگی های نشانه ی دیجیتال، در (DWM) کلی، شرح داده شده است، که بیان می کند که آن می تواند محسوس یا نا محسوس باشد، و برای هر مورد، آن می تواند مستحکم یا شکننده باشد. لازم به ذکر است که در نشانه ها برای داده ی صوت و ویدئو باید به ترتیب غیر قابل شنیدن و غیر قابل دیدن باشند، چون شنوندگان و بینندگان دوست دارند که از این نوع رسانه در یک محیط بدون نویز لذت ببرند. نشانه ها برای داده ی صوتی و ویدئو باید مستحکم باشد ، به این معنی که نشانه ها می توانند بعد از اینکه تحت حملات مشترک مختلف قرار گرفتند، نجات پیدا کنند، مانند کپی برداری و فیلترینگ. نشانه هایی که برای سند های متنی و نسخه های خطی طراحی شده اند، باید غیر قابل مشاهده باشند، چون این سند ها به زودی بعد از رقمی کردن محو می شوند. هر نویز اضافی می تواند احتمالا سند را نا خوانا کند. هر تغییرات یا اصلاحات باید قابل توجه بینندگان و صاحبان باشد. بنابراین ، نشانه گذاری غیر قابل مشاهده و شکننده برای داده های متنی ترجیح داده می شوند. برای داده ی تصویری ، نشانه ها می توانند قابل مشاهده و غیر قابل مشاهده باشند و بستگی به اهداف برنامه های کاربردی و محتویات دیجیتال دارد. برای ارتقا و اهداف نمایش،عکس دیجیتال ممکن است حامل یک نشانه ی قابل دیدن باشد که می تواند یک علامت تجاری شرکت یا علامت کپی رایت باشد، تمام سیستم ها و تکنیک های نشانه گذاری تصویری غیر قابل مشاهده ی موجود در نوشته جات مستحکم هستند، در حالی که تمام سیستم ها و تکنیک ها، نشانه ی تصویری قابل مشاهده، شکننده هستند. با استفاده از نتایج بالا، ویژگی های نشانه ها برای چهار داده ی رسانه ای مختلف و تطابق DWM آن ها در شکل نشان داده شده

 است :

 

نشانه برای داده های صوتی

 DWM صوتی باید غیر قابل شنیدن و مستحکم باشند.

برای نشانه ی داده های ویدئو

 DWM ویدئو باید غیر قابل مشاهده و مستحکم باشد.

نشانه برای داده های متنی

 DWM متنی باید غیر قابل دیدن و شکننده باشند.

 نشانه برای داده های تصویری

 DWM تصویر باید غیر قابل مشاهده و مستحکم باشد.

برای برنامه های کاربردی خاص مانند تجارت الکترونیک ودولت الکترونیک، سه روش نشانه گذاری اساسی در نشانه گذاری دیجیتال مورد نیاز است :

1.     نشانه ی درج شده.

2.     تشخیص نشانه.

3.     استخراج نشانه.

به طور کلی، درج نشانه نیازمند :

1.     یک داده ی اصلی.

2.     یک نشانه.

3.     و یک کلید خصوصی است.

خروجی داده ی نشانه گذاری شده مانند شکل زیر است :


یک نشانه می تواند اطلاعاتی در مورد مالکیت، هویت کاربر، توضیحات در مورد داده ی اصلی، و غیره بدهد.

روش درج نشانه، تعبیه ی یک نشانه در داخل داده ی اصلی است.نشانه می تواند در داده ی نشانه گذاری شده محسوس یا نا محسوس باشد و به برنامه ی کاربردی بستگی دارد.برای برنامه های کاربردی که نیاز به داده ی اصلی دارند، خراب شدنی نیستند، نشانه گذاری نا محسوس مورد نظر است. برای برخی دیگر از برنامه های کاربردی، که نیاز به نمایش داده ی تعبیه شده دارند، یک نشانه ی محسوس ترجیح داده می شود.

استخراج نشانه و تشخیص نشانه در شکل زیر نشان داده شده است :



برای بازیابی نشانه ی تعبیه شده از داده ی نشانه گذاری شده، استفاده می شود. برای استخراج نشانه، یک کلید عمومی همراه با داده ی نشانه گذاری شده، برای بازیابی نشانه ی تعبیه شده استفاده می شود.برای استخراج نشانه، یک کلید عمومی و یک ID مشخص شده ی نشانه، برای تعیین اینکه آیا نشانه درست است یا نه، همراه با داده ی نشانه گذاری شده استفاده می شود.


لینک مقاله ی اصلی

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.